Marta tiña un irmán pequeno, chamado Felipe, co que se levaba moi ben; nunca pelexaban nin discutían. Marta saía todos os días a xogar, en cambio Felipe quedaba aburrido na casa porque non tiña amigos.
Marta intentaba animarlle a falar con outros nenos pero el non lle facía nin caso. So tiña 7 anos e ela 11.
Un día Marta decidiu quedarse a xogar co seu irmán, xogaron ao parchís, ao axedrez, as cartas etc...
Ao día seguiente baixou con el para presentarlle as suas amigas pero tiveron que dar a volta. As nenas habíanse esfumado, non querían coñecer a un neno tan pequeno que non tieña amigos.
Felipe se sentía moi so, ninguén o quería porque gritaba, era un egoísta, ¡non compartía nada!
Súa irmá quixolle enseñar a comportarse cos demais, a non ser tan egoísta.
Cada vez foi aprendendo pouco a pouco, ao final aprendeu pero aínda así seguía sin ter amigos, ela non o entendía.
Marta decidiu falar co neno máis sincero da súa aula. El dixolle que era un pesado, que na clase pegaba e facíalle burla aos demáis, pero que agora non era tan egoísta.
Marta non quería falar con Felipe, por medo a se enfadar con ela. Foi xunto aos seus pais e contoulle todo o sucedido; eles sorprenderonse, pero tiveron unha idea moi boa.
Antes o neno ía a un colexio privado, e alí foille moi ben, chegou a este e nin en 1 ano conseguiu amigos. Os pais decidiron apuntar a Felipe a o seu antiguo colexio, pero houbo un pequeño problema, era que non podían meter a un so irmán tiñan que meter tamén a Marta, pero ela negouse.
Os pais falaron con ela tranquilamente e a poideron convencer.
Canto empezaron no outro colexio, Marta botou de menos as súas amigas, aínda que as vexa pola tarde, en cambio Felipe alegrouse de ter un colexio con máis compañeiros.
Volveron a casa, e a nai falou con Marta a soas, dixolle que ían vender a casa e comprar outra que está ao lado do colexio. A marta lle pareceu moi mal e foise correndo a súa habitación, chorando.
Unha hora máis tarde saiu do cuarto pidendo desculpas.
Pasado algún tempo os dous nenos xa fixeran moitos amigos, e nunca máis volveron a ter ningún problema.
ANDREA 5º-B
Marta intentaba animarlle a falar con outros nenos pero el non lle facía nin caso. So tiña 7 anos e ela 11.
Un día Marta decidiu quedarse a xogar co seu irmán, xogaron ao parchís, ao axedrez, as cartas etc...
Ao día seguiente baixou con el para presentarlle as suas amigas pero tiveron que dar a volta. As nenas habíanse esfumado, non querían coñecer a un neno tan pequeno que non tieña amigos.
Felipe se sentía moi so, ninguén o quería porque gritaba, era un egoísta, ¡non compartía nada!
Súa irmá quixolle enseñar a comportarse cos demais, a non ser tan egoísta.
Cada vez foi aprendendo pouco a pouco, ao final aprendeu pero aínda así seguía sin ter amigos, ela non o entendía.
Marta decidiu falar co neno máis sincero da súa aula. El dixolle que era un pesado, que na clase pegaba e facíalle burla aos demáis, pero que agora non era tan egoísta.
Marta non quería falar con Felipe, por medo a se enfadar con ela. Foi xunto aos seus pais e contoulle todo o sucedido; eles sorprenderonse, pero tiveron unha idea moi boa.
Antes o neno ía a un colexio privado, e alí foille moi ben, chegou a este e nin en 1 ano conseguiu amigos. Os pais decidiron apuntar a Felipe a o seu antiguo colexio, pero houbo un pequeño problema, era que non podían meter a un so irmán tiñan que meter tamén a Marta, pero ela negouse.
Os pais falaron con ela tranquilamente e a poideron convencer.
Canto empezaron no outro colexio, Marta botou de menos as súas amigas, aínda que as vexa pola tarde, en cambio Felipe alegrouse de ter un colexio con máis compañeiros.
Volveron a casa, e a nai falou con Marta a soas, dixolle que ían vender a casa e comprar outra que está ao lado do colexio. A marta lle pareceu moi mal e foise correndo a súa habitación, chorando.
Unha hora máis tarde saiu do cuarto pidendo desculpas.
Pasado algún tempo os dous nenos xa fixeran moitos amigos, e nunca máis volveron a ter ningún problema.
ANDREA 5º-B
Entradas
No hay comentarios:
Publicar un comentario